Salamat tahun baru
Door: arie en jantine
Blijf op de hoogte en volg Jantine en Arie
12 Januari 2014 | Thailand, Bangkok
Zondagmorgen Palau Weh we zijn er weer, in dit prachtige land" de gordel van Smaragd" En het is weer ouderwets. Na een halve dag op de airport in Bangkok en 2 uur vliegen eindelijk in Medan.De derde stad van Indonesie en dat merk je. Na het visum en de barang gekregen te hebben kunnen we op pad. Slim als we zijn passeren we alle taxidrivers die ons graag willen vervoeren. Nee, wij willen een becak. Maar het is een nieuw vliegveld en de becak mag hier helemaal niet komen. Dus terug naar de taxi's. Tawar, nee de meter aan fair price mister. Blijkt het vliegveld 32 km van de stad te liggen. Maar dan begint het feest. Waar is het hotel, Jalan Murni. De driver zegt het te weten, nee dus. Zoeken, vragen. Het valt niet mee in deze miljoenenstad. Uiteindelijk, na anderhalf uur, toch gevonden. Kosten taxi 152000rupiah. Ofwel 8 euro. De kamer is prachtig, prima bed en warme douche en de koran en een heel mooi gebedskleed, overal pijlen gericht naar Mekka. Kortom er kan niks meer mis gaan. Na een heerlijk nacht, half vijf gewekt door een onwaarschijnlijk gebrul< de moskee met het ochtendgebed van 40 minuten, en een goed ontbijt( natuurlijk nasi ei en boontjes) gaan we op pad. Zoeken naar een Kantor Bis voor tickets pulau Weh. Al snel verdwalen we in het hectische verkeer zonder stoepen en natuurlijk zijn wij de enige die lopen. Uiteindelijk, na 1200 keer "hello mister" nemen we een becak en zijn we snel bij een kantor wat ons de tickets kan leveren voor de volgende dag. Super executive, het neusje van de zalm. We blijven gereserveerd, al zo veel zonderlinge bussen gehad, we hopen het beste ervan. Daarna naar de pasar pagi ofwel de ochtendmarkt. Dan snap je weer waarom je naar Indonesie wilt. Zo leuk, gezellig, veel lachen en grappen. Kortom, je voelt je er thuis. De grote stad eist wel zijn tol.Het is druk, smerig en ontzettend vermoeiend. We delen de tijd in stukken, lopen, eten, in hotel lezen en op tijd naar bed. De volgende dag weer rugzakken inpakken, boodschappen doen, lekker padang eten in een hondenhok (maar zo lekker) en lezen. Het is warm en bewolkt dus niet te veel inspanning. Aan het eind van de middag gaan we naar het busstation. We worden uitgezwaaid en zoeken een becak. Ieder komt kijken als deze 2 witjes in dat ding kruipen met rugzakken en al. Na weer eten en wachten komt de bus. Het was niet teveel gezegd, een slaapbus,echt fantastisch. Grote stoelen, deken, kussen en een doosje met cake water nootjes en snoepjes. Kortom, perfect. En 10 uur (450 km) is lang dus helemaal goed. Om 5 uur 's morgens stoppen we. Wij dachten plaspauze, maar nee hoor. Tijd voor het gebed. Nou toch maar ff plassen. Om 7.15 uur zijn we in Banda Atjeh, zwaar getroffen door de tsunami en daar heeft iedereen het ook over. We nemen een taxi naar de haven voor de boot naar Pulau Weh. De taxidriver spreekt goed Engels en vertelt veel over wat er toen gebeurd is. Atjeh heeft 300.000 mensen te betreuren. Er is een tsunami museum dat we op de terugweg willen bezoeken. Na 45 minuten met de boot en 40 km met de taxi komen we aan het strand en gaan we op zoek naar een bungalow. Je gelooft het niet, Islamitische feestdagen, heel veel Indonesische mensen hebben een lang weekend. Uiteindelijk het laatste hutje gevonden. Dit noemen we echt basic, een bed met slecht matras, een waranda en twee stoelen. Geen sanitair maar een uitzicht om te smullen. Het staat op houten palen en als je loopt lijkt er een aardbeving plaats te vinden. Kortom we genieten met volle teugen. Straks weer snorkelen en vissen bekijken, of is het andersom? Groetjes, Jantine en Arie
-
12 Januari 2014 - 08:24
Riz:
Wauw wauw wauw wat heerrrrrrrlijk! En wat n belevenissen. Enjoy! -
12 Januari 2014 - 08:28
Arina:
Lieverds wat heerlijk om jullie verhalen te lezen en jullie in gedachten te zien plassen terwijl de rest van de bus op en neer gaat op de bidkleedjes. ( Ik zie nu dat het een rare zin lijkt, maar ik bedoel er bidden mee) Ik zie de kleuren en ruik de geuren.
Wij gaan ook op en neer, maar dat heeft met een rigoureuze zolderopruiming te maken, waarbij de zolder leger wordt en de carport voller met spullen voor de kringloop.
Ook de overleden hond van Arie staat daar nu bij, was niks meer aan te doen.We zitten 's avonds als een paar antieke kerkdeuren in de stoel en komen overeind als 90 ers die al jaren in huize Avondrood zitten te stoffen, mijn hemel, wat heeft een mens veel ongebruikte spieren in zijn lijf.
Maar een goed proces van opschonen en loslaten. We zijn dus therapeutisch en fysiek goed bezig.
genieten jullie nog maar lekker van badjak en toepoek, van katjang en krudikrudi( lekker he?)
knuffel,
Arina -
12 Januari 2014 - 12:22
Afien:
Lieve vrienden,
Wat een belevenissen weer.
Herkenbaar als reizend persoon maar toch nog nooit in Indonesië geweest dus wel anders.
Maar ik zie het wel voor me.
Twee blanken met rugzak zoekend door de hectiek van de stad.
Wat is het nu genieten in zo'n klein hutje aan de kust. Zalig! ik word lichtelijk jaloers maar ....het is jullie gegund.
Geniet lekker samen>
Groet van ons allen.
Maarten en Afien -
12 Januari 2014 - 18:06
Brie:
Tsja, en daar zitten wij dan op zondagmiddag met een glaasje port en een nieuwe werkweek voor de boeg. Met mogelijk een lichte winter op komst, maar gelukkig hebben we ook een strand waar je vandaag heerlijk in de zon kon wandelen........... Fijn dat jullie het goed hebben en ons een beetje laten delen. Dikke kus van Ben&Brie -
12 Januari 2014 - 19:18
Anne:
Nou, met dat avontuur lukt het allemaal wel, volgens mij! Toen ik de plekken opzocht op de kaart kon ik me voorstellen dat jullie dachten dat je misschien geen goede internetverbinding zou hebben vanaf Pulau Weh. Maar de techniek staat dus ook daar voor niets :-) Geen sanitair noch een goed matras, maar gelukkig wel internet ;-)) Hopelijk rusten jullie ondanks de slechte bedden toch nog een beetje uit! Geniet en dikke kus! Anne
-
12 Januari 2014 - 22:32
Micha:
Ja, da seid ihr noch rechtzeitig aus Thailand vor dem Generalstreik abgereist. Und jetzt immer vorwärts und nicht zurückgeschaut! Hier gibt es nun auch ein bißchen Frost und am Kamin ist es so recht gemütlich. Die Ferien im Schnee waren doch sehr angenehm und alle sind gesund und munter zurückgekehrt. Nicht so der kleine Ferdi (Bruder von Leo "Strumpfhose"): er hat ein gebrochenes Bein im Gips. Heute haben wir ihn mit Mattes und Karl besucht, da hatte er ein wenig Unterhaltung. Alles Gute weiter für euch, venceremos, Micha. -
13 Januari 2014 - 06:10
Marieke:
Klinkt weer mooi avontuurlijk en leuk dat een luxe bus ook es een keer echt luxe is! Jammer van de bedden, hoop dat jullie ruggen het volhouden.... maar zo'n uitzicht maakt veel goed :-) veel plezier en liefs, Marieke en Millie -
13 Januari 2014 - 09:24
Heleen:
Leuk om jullie verhalen weer te lezen! We moeten echt een keer met z'n vieren naar Indonesie..
Veel plezier nog. Kus Heleen -
14 Januari 2014 - 13:21
Yvonne Nonnekes:
Hallo luitjes,
Wat heerlijk om weer zo'n reisverslag te lezen,maar komen jullie wel een beetje tot rust? Wat een hectisch gedoe zeg. Vliegtuig, boot, bus, taxi. Ik word al moe alleen bij het lezen.Blijven jullie nu een tijdje op 1 plek of gaat re rondreis gewoon weer verder? In ieder geval lijkt het erop dat jullie op tijd uit Bangkok weg zijn. De oppositie wil de hele stad lamleggen en het leger gaat zich er ook mee bemoeien. Kortom het is daar niet zo veilig momenteel. Ik wens jullie nog heel veel plezier. Geniet ze. Veel leifs Yvonne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
