Lampu'uk
Door: bapak ari dan ibu yanti
Blijf op de hoogte en volg Jantine en Arie
21 Januari 2014 | Indonesië, Lamputang
We waren op Pulau Weh gebleven, hebben het daar heerlijk gehad en weer allerlei gekke mensen ontmoet. Na de basic kamer een beter bungalowtje, op palen in het water, gekregen. Daar verscheen de 1e ochtend een aap op onze veranda, even kijken of er iets interessants was. Hij bleef op afstand....wij ook.
De jongens en meiden van het personeel weer dikke pret met ons en wij met hen! Ook nog even weten te snorkelen bij een naburig eilandje, heerlijk!
Na een aantal dagen willen wij wel weer verder, we hebben ons laten vertellen dat het in Lampu'uk leuk moet zijn, mooie kust, je kunt er goed wandelen, fietsen huren enz. Vriend Randy zet ons met zijn bootje af bij de taxistandplaats, daar haalt Freddie ons op met zijn aftandse busje. Om 1330 zijn we bij de ferry, die zou om 14 uur varen, kan ook 16 uur worden. Het wordt 1430, valt mee. Lekker buiten op het dek, klein uurtje varen, heerlijk! Bij Bandah vallen we in de handen van al die becakdrivers, de een nog gekker dan de ander. Wij vinden een stevige, hij brengt ons naar Lampu'uk, is 20 km verderop. Een prachtige tocht, door de rijstvelden, langs de sapi's, door kleine dorpjes, heel erg leuk. Hij rijdt ook lekker rustig, kletst wat, prettige man. Eenmaal in Lampu'uk, afgezet bij Joels bungalows.......Joel was volledig weggevaagd door de tsunami, is helemaal opnieuw opgebouwd. Ziet er erg leuk uit, een paar hutjes tegen de rotsen op. Maar helaas, wij kunnen de allerhoogst gebouwde krijgen, zonder wc en douche......dat gaan we niet doen, als je ziet wat voor trap je afmoet om even te gaan plassen......dat is vragen om valpartijen, gaan we dus niet doen! Inmiddels kennisgemaakt met de plaatselijke dorpsgek, hij heeft ook een becak, hij wil met ons overal naartoe, ook de bergen in. Wij willen de bergen helemaal niet in man, t is veel te koud daar! Wij lopen naar Dana Rian, daar zijn ook kamers, maar die zitten vol. Wij in overleg, maar die gek bemoeit zich overal mee (belangrijk detail is dat hij heel goed engels spreekt...), uiteindelijk besluiten wij dat hij ons naar Banda terug kan brengen, hij weet een leuk hotelletje. Dus weer terug, hij brengt ons naar een hondehok, NEE, dat bedoelen we dus niet. Daar vlakbij zit Hotel Prapat, een erg leuk, aangenaam hotelletje, op de tweede etage met een zitje buiten, geweldig! Hij blijft in de buurt, je kunt rustig gaan hoor!
Als we gaan eten treffen we onze oude taxidriver, de teacher. Hij wil ons wel langs alle belangrijke dingen in Bandah rijden, doen we morgen! "s avonds uit eten. Een hele straat, allemaal stalletjes met eten. Sateh, nassi, Padang etc. Oergezellig, we bestellen Nassi met ajam en Jantine natuurlijk zonder. Er schuift een hele familie bij ons aan. Opa, oma,dochter zoon en de kleinkinderen. De dochter heeft vrienden in Utrecht en spreekt een paar woordjes Nederlands. Dit gaf rede tot grote vreugde. We werden uitgenodigd bij hun te komen logeren. Koffieboer in de bergen van Aceh. Natuurlijk stal Arie de show door het geluid van een varken na te doen. Gillend van pret werden de kinders afgevoerd naar bed. Toevallig hetzelfde hotel als het onze. De volgende ochtend uitvoerig afscheid genomen en ze uitgezwaaid.
Bandah Aceh is een hele leuke, boeiende en prettige stad. Er is natuurlijk veel te zien, zeker nav de tsunami, boten in huizen, museum, strand waar t begon. Onze taxidriver spreekt goed engels en vertelt ons heel veel, echt erg leuk. Hij pikt ons om 11 uur op en tegen 17 zijn we terug, en blij dat hij een taxi had want er zijn een paar hele vette regenbuien gevallen vandaag! We bezoeken ook het Kerckhof waar de jongens liggen die elkaar bevochten, zowel de indonesische als de nederlande, bizar. Aan het einde van de trip gaan we naar de grote moskee, tussendoor heb ik een lange bloes moeten aantrekken en nu moet ik ook een lap om het hoofd, hilarisch voor manlief maar ook voor een aantal kleine jongetjes.....
Wij hadden toch wat bedenkingen bij Aceh, we zouden als een speer er doorheen gaan naar Pulau Weh en als een speer weer terug. Maar Banda is echt gezellig, ook de bevolking van Aceh komt ons zeer prettig/vriendelijk en aangenaam over, willen graag met ons praten, nodigen ons uit bij hen thuis. Over het algemeen wordt hier behoorlijk goed engels gesproken valt ons op. De volgende ochtend kwam onze taxidriver, die dwaas, ons ophalen. Hij zou ons weer nar de kust brengen. Een half uur voor tijd stond ie in onze kamer. Wij in het bakkie, hij maar lullen. Niet op de weg kijken maar ons proberen te overtuigen dat we met HEM de bergen in moeten. Daarbij keek hij niet op de weg maar strak naar onsMet samengeknepen billen scheurde we door Banda. Ja hoor, bijna een aanrijding. Toen heb ik de man krachtig toegesproken. Resultaat, hij hield 5 minuten z'n kop dicht. We gaan dus nooit meer met hem in zee, noch in zijn becak.
We hebben weer een heel schetig kamertje aan zee, een lieve knul, Fharoek, die heerlijk voor ons kookt. 4 km verderop een dorp waar ze WIFI hebben en dus nu even gelegenheid voor een verhaal. Morgen nog een dagje hier en dan zakken we verder naar beneden langs de westkust.....Benieuwd!! Groeten van ons ( ter geruststelling, Jantine is nog steeds niet gestenigd)
De jongens en meiden van het personeel weer dikke pret met ons en wij met hen! Ook nog even weten te snorkelen bij een naburig eilandje, heerlijk!
Na een aantal dagen willen wij wel weer verder, we hebben ons laten vertellen dat het in Lampu'uk leuk moet zijn, mooie kust, je kunt er goed wandelen, fietsen huren enz. Vriend Randy zet ons met zijn bootje af bij de taxistandplaats, daar haalt Freddie ons op met zijn aftandse busje. Om 1330 zijn we bij de ferry, die zou om 14 uur varen, kan ook 16 uur worden. Het wordt 1430, valt mee. Lekker buiten op het dek, klein uurtje varen, heerlijk! Bij Bandah vallen we in de handen van al die becakdrivers, de een nog gekker dan de ander. Wij vinden een stevige, hij brengt ons naar Lampu'uk, is 20 km verderop. Een prachtige tocht, door de rijstvelden, langs de sapi's, door kleine dorpjes, heel erg leuk. Hij rijdt ook lekker rustig, kletst wat, prettige man. Eenmaal in Lampu'uk, afgezet bij Joels bungalows.......Joel was volledig weggevaagd door de tsunami, is helemaal opnieuw opgebouwd. Ziet er erg leuk uit, een paar hutjes tegen de rotsen op. Maar helaas, wij kunnen de allerhoogst gebouwde krijgen, zonder wc en douche......dat gaan we niet doen, als je ziet wat voor trap je afmoet om even te gaan plassen......dat is vragen om valpartijen, gaan we dus niet doen! Inmiddels kennisgemaakt met de plaatselijke dorpsgek, hij heeft ook een becak, hij wil met ons overal naartoe, ook de bergen in. Wij willen de bergen helemaal niet in man, t is veel te koud daar! Wij lopen naar Dana Rian, daar zijn ook kamers, maar die zitten vol. Wij in overleg, maar die gek bemoeit zich overal mee (belangrijk detail is dat hij heel goed engels spreekt...), uiteindelijk besluiten wij dat hij ons naar Banda terug kan brengen, hij weet een leuk hotelletje. Dus weer terug, hij brengt ons naar een hondehok, NEE, dat bedoelen we dus niet. Daar vlakbij zit Hotel Prapat, een erg leuk, aangenaam hotelletje, op de tweede etage met een zitje buiten, geweldig! Hij blijft in de buurt, je kunt rustig gaan hoor!
Als we gaan eten treffen we onze oude taxidriver, de teacher. Hij wil ons wel langs alle belangrijke dingen in Bandah rijden, doen we morgen! "s avonds uit eten. Een hele straat, allemaal stalletjes met eten. Sateh, nassi, Padang etc. Oergezellig, we bestellen Nassi met ajam en Jantine natuurlijk zonder. Er schuift een hele familie bij ons aan. Opa, oma,dochter zoon en de kleinkinderen. De dochter heeft vrienden in Utrecht en spreekt een paar woordjes Nederlands. Dit gaf rede tot grote vreugde. We werden uitgenodigd bij hun te komen logeren. Koffieboer in de bergen van Aceh. Natuurlijk stal Arie de show door het geluid van een varken na te doen. Gillend van pret werden de kinders afgevoerd naar bed. Toevallig hetzelfde hotel als het onze. De volgende ochtend uitvoerig afscheid genomen en ze uitgezwaaid.
Bandah Aceh is een hele leuke, boeiende en prettige stad. Er is natuurlijk veel te zien, zeker nav de tsunami, boten in huizen, museum, strand waar t begon. Onze taxidriver spreekt goed engels en vertelt ons heel veel, echt erg leuk. Hij pikt ons om 11 uur op en tegen 17 zijn we terug, en blij dat hij een taxi had want er zijn een paar hele vette regenbuien gevallen vandaag! We bezoeken ook het Kerckhof waar de jongens liggen die elkaar bevochten, zowel de indonesische als de nederlande, bizar. Aan het einde van de trip gaan we naar de grote moskee, tussendoor heb ik een lange bloes moeten aantrekken en nu moet ik ook een lap om het hoofd, hilarisch voor manlief maar ook voor een aantal kleine jongetjes.....
Wij hadden toch wat bedenkingen bij Aceh, we zouden als een speer er doorheen gaan naar Pulau Weh en als een speer weer terug. Maar Banda is echt gezellig, ook de bevolking van Aceh komt ons zeer prettig/vriendelijk en aangenaam over, willen graag met ons praten, nodigen ons uit bij hen thuis. Over het algemeen wordt hier behoorlijk goed engels gesproken valt ons op. De volgende ochtend kwam onze taxidriver, die dwaas, ons ophalen. Hij zou ons weer nar de kust brengen. Een half uur voor tijd stond ie in onze kamer. Wij in het bakkie, hij maar lullen. Niet op de weg kijken maar ons proberen te overtuigen dat we met HEM de bergen in moeten. Daarbij keek hij niet op de weg maar strak naar onsMet samengeknepen billen scheurde we door Banda. Ja hoor, bijna een aanrijding. Toen heb ik de man krachtig toegesproken. Resultaat, hij hield 5 minuten z'n kop dicht. We gaan dus nooit meer met hem in zee, noch in zijn becak.
We hebben weer een heel schetig kamertje aan zee, een lieve knul, Fharoek, die heerlijk voor ons kookt. 4 km verderop een dorp waar ze WIFI hebben en dus nu even gelegenheid voor een verhaal. Morgen nog een dagje hier en dan zakken we verder naar beneden langs de westkust.....Benieuwd!! Groeten van ons ( ter geruststelling, Jantine is nog steeds niet gestenigd)
-
21 Januari 2014 - 12:45
Arina:
Ik zit helemaal te hijgen na zoveel belevenissen in een nieuwsbrief!
En voor je volgende reis jantine: Ik heb nog een prachtige rode boerka voor je, mag je lenen.
|Kun je namelijk ongezien een grote waffel opzetten.
toedeloe, houdoe,
Arina -
21 Januari 2014 - 14:09
Lenie:
We zien jullie toch wel gezond in Ban Krut? En de groeten van de eigenaars van Baifernhomestay. Nog veel mooie en spannende dagen kijk uit naar het volgende verslag. -
21 Januari 2014 - 17:03
Fred & Liane:
Mooie lange verhalen maar waar blijven de foto's om te bewonderen waar jullie zijn. -
21 Januari 2014 - 17:40
Micha:
Wir haben gemeinsam euren ausführlichen Bericht übersetzt und das Meiste verstanden...glauben wir...Es liest sich jedenfalls sehr interessant und abwechslungsreich! Ja, da gibt es wieder einiges zu erleben und gut, dass die Menschen dort wieder eine Perspektive haben. Hey, passt weiter gut auf euch auf und bleibt schön gesund. Liebe Grüße und dicke Kuss von Moni und Micha -
21 Januari 2014 - 22:59
Yvonne Nonnekes:
Jongens, wat een geweldige tijd hebben jullie daar. Het is heerlijk om jullie belevenissen te lezen, dus kan ik me voorstellen dat het voor jullie helemaal fantastish is. Zo echt tussen de plaatselijke bevolking, inclusief dorpsgek en vermende rally-coureur. Nog heel veel heerlijke momenten gewenst. Liefs Yvonne -
22 Januari 2014 - 10:37
Juan En Sylvia:
De plaatjes zien er heerlijk uit en dan met zo'n lekker temperatuurtje ! We hebben weer genoten van dit verslag en kijken alweer uit naar de volgende met ongetwijfeld nieuwe belevenissen.
Geniet van elke "carpe momentum" en we zijn benieuwd naar Arie's varken-imitatie !!
Heel leuk zijn ook de foto's die een heel klein inkijkje geven van de de sfeer die jullie daar meemaken.
All the best en take care !
Liefs
Juan en Sylvia -
23 Januari 2014 - 06:22
Pollewop:
Weet je zeker dat het Bank Rut is en geen bankroet? -
24 Januari 2014 - 16:49
Lossies:
wat een heerlijk beeldende verhalen weer! het klinkt allemaal weer avontuurlijk en verrassend,leuk om mensen tegen te komen die zelfs een beetje nederlands spreken.blijft wel gevaarlijk zo mee-reizen met stuntpiloten!
geniet er verder van,goede reis en tot het volgende verslag,Liefs van ons allen!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
